نمایی از محمد (ص)

محمدعلی مقدس

محمدعلی مقدس

پیغمبر اسلام شخصیتی است بنام : محمدبن عبدالله بن عبدالمطلب[1] بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مرّه بن کعب بن لُوَی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانة بن خُزَیمة بن مُدرکة بن الیاس بن مُضر بن تِرار بن مَعد بن بن عدنان بن اُدد بن یُسَع بن سلامان بن هُمَیسَع بن حَمل بن قیدار بن اسمعیل بن ابراهیم خلیل الرحمن.

هو ابن عبدالله بخل الشیب     هو ابن هاشم بدون الوّیبة

عبدمناف جدّه بخل قُصَیّ     ابن کلاب مُرَّة کعب لُوَیّ

هو بن غالب هو بن فهر       هوبن مالک هوبن النَضر

ابن کنانة بن انجب الناس     خُزَیمة مُدرِکة و الیاس

هو بن مُضَر تِرار مَعَد          هو بن عدنان و فیُّ العهد

هو بن اُدَد هوبن الیَسَع       ابن سلامان من الهُمَیسَع

حَمل بن قیدار بن اسماعیل     هوبن ابراهیم الخلیل

اولئک الاطائب الکرام       لِآدم علیهم السلام

مادر پیامبر(ص) آمنه دختر وَهَب بن عبدمناف بن زهرة بن کلاب بن مرّة بود که با چهار واسطه به جد پیامبر(ص) یعنی کلاب بن مرة می رسد. اجداد پیامبر هم از شخصیت های برجسته و انبیا و بزرگان بوده اند.

در فضائل السادات صفحه58 گوید: پنجاه ویک نفر بودند :

پنجاه و یک زادم بود تاحضرت خیرالبشر     هفده نبی هفده شه صاحب ظفر

پیامبر هنوز در رحم مادر بود که پدرش عبدالله از دنیارفت.

در دوازدهم یا هفدهم ماه ربیع الاول عام الفیل ( سالی که فیل سواران برای خراب کردن کعبه به مکه رفتند وبه وسیله طیر ابابیل به هلاکت رسیدند) حضرت متولد شد. چون مادر حضرت شیر نداشت اورا به حلیمۀ سعدیه که زنی پاکدامن بود سپردند تا اورا شیر دهد و تا پنج سالگی نزد او بود. حلیمه دختر عبداله بن حارث از قبیله ی مُضَر و همسر حارث بن عبدالعزّی بود.

حضرت در سن نه سالگی یا دوازده سالگی باعموی خود ابوطالب به شام سفر کرد و در سن بیست و پنج سالگی برای خدیجه تجارت نمود و در همان سال با او ازدواج کرد و از او فرزندانی متولد شد

اولاد بنی قاسم و ابراهیم است     پس طیب و طاهر زره تعظیم است

با فاطمه و رقیه ام کلثوم          زینب شمر ار تورا سر تعلیم است

مادر ابراهیم ماریه ی قبطیه بود و سایر فرزندان حضرت از حضرت خدیجه می باشند.در چهل سالگی به مقام رسالت مبعوث گشت. مدت سیزده سال در مکه به تبلیغ و دعوت مردم به اسلام پرداخت و در این مدت از گردنکشان و اعیان مکه رنج ها کشید و محرومیت ها و آزار فراوانی را تحمل فرمود. اصحاب و یاران مسلمان او بعضی شکنجه شدند و بعضی به شهادت رسیدند.

در شب اول ربیع الاول سال سیزدهم بعثت مکه را به قصد یثرب (مدینه) ترک نمود و پس از سه روز که در غار ثور مخفی شده بود به سوی مدینه هجرت نمود و حضرت علی (ع) را به جای خود نهاد تا امانت هایی که نزد او بود به صاحبانش بپردازد و زنان و بعضی افراد ضعیف را باخود به حضرت رسول ملحق سازد.

چند روز در محله ی قبا نزدیک مدینه به انتظار حضرت علی توقف فرمود و در این فرصت اولین مسجد را در آنجا بنا کرد. آیه ی ” لمسجد اُسّس علی التقوی من اول یوم احق ان تقوم فیه” درباره مسجد قبا نازل گشت.

مردم مسلمان مدینه از حضرت استقبال نمودند و برای میزبانی آن حضرت با یکدیگر به رقابت پرداختند و عاقبت شد حضرت مقابل در خانه یابو ایوب انصاری به زمین نشست و این افتخار نصیب او گردید.

مدت ده سال درمدینه به تبلیغ اسلام و بیان حقایق قرآن همت گماشت که البته کفار مکه باز دست از مخالفت برنداشتند وبه لشگرکشی و جنگ با او پرداختند و از طرف دیگر یهودیان ساکن مدینه و حومه ی آن نیز که موقعیت خویش را در خطر احساس می کردند از کارشکنی و مخالفت واحیانا همدستی با کفار مکه دریغ نورزیدند.

با همه ی این احوال پیامبر اکرم (ص) علاوه بر ابلاغ و تبیین قرآن ، با اعمال و رفتار و گفتار خود انقلابی در مدینه به وجود آورد که موج آن به جهان مطرح درآن زمان رسید و جامعه ای با ایمان و مخلص و فداکار ساخت و انسان هایی تربیت کرد که الگوی انسانیت و عزت و شرافت و تقوی و فضیلت برای همیشه ی تاریخ شدند که افضل و اشرف ایشان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و دختر عزیزش فاطمۀ زهرا و نواده های مکرّمش حسنین علیهم السلام بودند.

اصحابی مانند سلمان ، ابوذر، مقداد، اویس، عمّار یاسر، جابربن عبدالله و… تربیت فرمود که هریک نمونه ای از فضایل و کمالات انسانی بودند.

سیره و روش زندگی آن حضرت و سنت های او می تواند بهترین درس زندگی برای پیروان آن حضرت و کسانی که در صدد زندگی شرافتمندانه می باشند باشد، و همچنان که خداوند در قرآن فرموده است : ” ولکم فی رسول الله اسوة حسنة لمن کان یرجو الله والیوم الآخر” سرمشق زندگی مسلمین و آزادگان گردد.

از خداوند متعال خواهانیم که توفیق اسوه و سرمشق قرار دادن سیره ی آن حضرت را به همه عطا فرماید. آمین.     اربعین حسینی سنه 1436- 22/9/1393- مقدس

قیافه و شمایل حضرت رسول(ص)

از مناقب ابن شهرآشوب، ازترمذی، طبری، زمخشری، فتّال در روایات بسیاری درباره خصوصیات جسمانی حضرت رسول(ص) نقل کرده اند و ازجمله روایتی است که ابن عباس، ابوهریره، جابربن سمرة و هندبن ابی هاله از امیرالمؤمنین (ع) روایت کرده اند که آن حضرت اینچنین بود: بسیار عالیقدر و بزرگوار، در چشم مردم باعظمت، در قلب آنها مکرّم و بزرگوار بود.

صورتش همچون ماه شب چهارده می درخشید، رنگش گلگون و نورانی و متمایل به سرخی بود، چشم ها به او خیره می شد ( وکسی چشم ازاو بر نمی داشت)، شکم بزرگی که باعث زحمت او شود نداشت، زیبا بود و روشن، چشمانش جذاب، مشکی و درشت بود، پوستی سفید، ابروهایی باریک و کشیده داشت، تنومند بود و اندامی متناسب داشت، دارای پیشانی بلند و بینی نازک که وسط آن برآمدگی داشت بود.

سفیده ی چشمانش به سرخی می زد، ابروانش به هم نزدیک، و گونه هایش کم مو، مچ دست هایش کشیده، ساق دست هایش (ذراعین) کشیده، سر شانه هایش بزرگ، بین شانه هایش گشاده، کف دست هایش پر گوشت و قدم هایش ضخیم بود. پستان های حضرت مو نداشت و کف پایش دارای گودی بود.

[1] نام عبدالمطلب : عامر و لقبش شیبة الحمد.   نام هاشم: عمرو. نام عبدمناف : مغیرة (قمرالبطحاء).

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

شما می‌توانید از این دستورات HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>